ออสเตรเลียจำเป็นต้องเปลี่ยนกระบวนทัศน์ในวิธีที่เรารักษาอาการป่วยทางจิต การวิจัยทางวิทยาศาสตร์กำลังชี้ไปที่ยาที่ทำให้เคลิบเคลิ้ม เช่น แอลไซโลไซบิน และ MDMA (เมทิลีนไดออกซีเมทแอมเฟตามีน หรือที่รู้จักกันทั่วไปในชื่อ Ecstasy) มากขึ้น ในขณะที่ความอัปยศทางสังคมและการอนุรักษ์ทางวิชาการได้เห็นว่าออสเตรเลียล้าหลังกว่าประเทศอื่น ๆ ในด้านการวิจัยนี้ แต่เราอยู่ในจุดสูงสุดของการทดลองยาประสาทหลอนสำหรับสุขภาพจิต ครั้งแรกของออสเตรเลีย
ยาที่ทำให้เคลิบเคลิ้มเป็นยาประเภทกว้างๆ ที่สามารถสร้างการเปลี่ยน
แปลงอย่างลึกซึ้งในจิตสำนึก “เห็ดวิเศษ” ซึ่งมีแอลไซโล ไซบิน ถูกใช้โดยชุมชนพื้นเมืองบางแห่งเป็นเวลาอย่างน้อย 1,000 ปี ยาที่ทำให้เคลิบเคลิ้มอื่นๆ เช่น LSD และ MDMA ถูกสังเคราะห์ขึ้นครั้งแรกในห้องทดลองของบริษัทยารายใหญ่ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20
ในปี 1950 ประสาทหลอนถือเป็น “ยาวิเศษ” ซึ่งใช้กับจิตบำบัดในการรักษาโรคต่างๆ สิ่งเหล่านี้รวมถึงภาวะซึมเศร้า ความวิตกกังวลในบั้นปลายชีวิต โรคเครียดหลังเหตุการณ์สะเทือนใจ (PTSD) และการติดแอลกอฮอล์
แต่ในช่วงทศวรรษที่ 1960 นักประสาทหลอนได้หลบหนีออกจากคลินิกและกลายเป็นที่นิยมในหมู่คนรุ่นใหม่ เพื่อตอบสนองต่อความสัมพันธ์ของพวกเขากับขบวนการต่อต้านวัฒนธรรม ความตื่นตระหนกทางศีลธรรมจึงเกิดขึ้น ยาเสพติดที่ทำให้เคลิบเคลิ้มเป็นสิ่งผิดกฎหมายในระดับสากลในปี2514
การวิจัยและการปฏิบัติถูกละทิ้งไปจนกระทั่งการเปลี่ยนแปลงทัศนคติเมื่อเร็ว ๆ นี้นำไปสู่การเกิดขึ้นอีกครั้งของการวิจัยทางการแพทย์โดยใช้ประสาทหลอน
ในปี 2013 เราเขียนบทความในThe Conversationเกี่ยวกับยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาประสาทหลอนระดับนานาชาตินี้
เมื่อถึงเวลานั้นนักวิจัยจาก Johns Hopkins School of Medicineได้แสดงให้เห็นว่าแอลไซโลไซบินสามารถชักนำสภาวะลึกลับได้อย่างน่าเชื่อถือซึ่งนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงเชิงบวกในบุคลิกภาพ เช่น ความใจกว้างและการเข้าสังคม นักจิตบำบัดที่ UCLAใช้ประโยชน์จากผลกระทบเหล่านี้เพื่อลดความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าในผู้ที่เป็นมะเร็งระยะสุดท้าย
ในขณะเดียวกัน นักวิจัยทั่วสหรัฐอเมริกาสวิตเซอร์แลนด์แคนาดา
และอิสราเอลประสบความสำเร็จในการรักษา PTSD ด้วยจิตบำบัด (“การบำบัดด้วยการพูดคุย” ซึ่งแนะนำโดยนักบำบัดที่ผ่านการฝึกอบรม) ซึ่งได้รับความช่วยเหลือจากMDMA
ในช่วงหกปีที่ผ่านมา การทดลองทางคลินิกระยะที่ 2 สองรายการได้แสดงให้เห็นว่าแอลไซโลไซบินสามารถปรับปรุงคุณภาพชีวิตของผู้ที่เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายได้
อ่านเพิ่มเติม: ไม้ที่จะเติบโต: วิทยาศาสตร์ประสาทหลอนที่ขาดหายไปของออสเตรเลีย
การศึกษาอื่นแสดงให้เห็นว่าการบำบัดด้วยจิตบำบัดด้วยแอลไซโลไซบินสามารถรักษาภาวะซึมเศร้าได้อย่างมีประสิทธิภาพ ผู้เข้าร่วมประมาณ 67% แสดงให้เห็นว่าอาการซึมเศร้าลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกและทางสถิติ
ขณะนี้มีการวางแผนการทดลองระยะที่ 3 หากสิ่งเหล่านี้ยืนยันว่าการรักษาได้ผล MDMA และ psilocybin มีแนวโน้มที่จะกลายเป็นยาที่ได้รับการอนุมัติในบางประเทศภายในห้าปีข้างหน้า
ไซโลไซบินยังมีประโยชน์ในการบำบัดการติดแอลกอฮอล์และนิโคติน และ MDMA อาจบรรเทาความวิตกกังวลทาง สังคมในผู้ที่เป็นออทิสติกสเปกตรัม
วิธีการทำงานของประสาทหลอนในสมอง
ตอนนี้เราเริ่มเข้าใจกลไกทางระบบประสาทที่รับผิดชอบต่อสภาวะลึกลับและประสาทหลอนที่เกิดจากความคิดสร้างสรรค์ และวิธีที่กลไกเหล่านี้สามารถช่วยบำบัดความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าได้
การเชื่อมโยงกันเหล่านี้สามารถลดปริมาณการที่เราทบทวนความคิดเดิมๆ ซ้ำๆ ซึ่งเป็นลักษณะของภาวะซึมเศร้า ในทำนองเดียวกัน พวกเขาส่งเสริมการพัฒนามุมมองใหม่เกี่ยวกับ สถานการณ์ ส่วนบุคคลและความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล
อ่านเพิ่มเติม: ประวัติศาสตร์ไม่ใช่อันตราย เป็นตัวกำหนดว่าเหตุใดยาบางชนิดจึงถูกกฎหมายและบางชนิดไม่ถูกกฎหมาย
นอกจากนี้ยังปรากฏว่ายากล่อมประสาทสามารถส่งเสริมการเจริญเติบโตทางกายภาพของการเชื่อมต่อของเซลล์ประสาทที่เหี่ยวเฉาในผู้ที่มีภาวะซึมเศร้าในระยะยาว
กลไกของกระบวนการนี้ยังไม่เป็นที่เข้าใจ แต่ดูเหมือนว่าจะสัมพันธ์กันอย่างดีกับผลลัพธ์ด้านสุขภาพจิตที่เป็นบวกของการบำบัดทางจิตที่ช่วยให้เคลิบเคลิ้ม
ในทางกลับกัน สภาวะทางสุขภาพต่างๆ ที่ไม่เหมาะกับผู้ที่มีอาการประสาทหลอนนั้นได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้ที่มีความผิดปกติทางบุคลิกภาพหรือภาวะทางจิตเวช เช่น โรคจิตเภท มีความเสี่ยงที่อาการจะแย่ลง
ผู้ที่มีอาการป่วย เช่น โรคหัวใจหรือตับ หรือผู้ที่ใช้ยาหลายชนิดรวมถึงยาต้านอาการซึมเศร้า ควรหลีกเลี่ยงยาที่ทำให้เคลิบเคลิ้มโดยไม่ได้รับการดูแลจากแพทย์อย่างระมัดระวัง
ในทุกกรณี มีการเน้นย้ำว่าการบำบัดด้วยประสาทหลอนควรดำเนินการภายใต้การดูแลของผู้เชี่ยวชาญ เสมอ เพื่อลดความเสี่ยงต่อสุขภาพที่อาจเกิดขึ้น
