ประเทศในมหาสมุทรแปซิฟิกหลีกเลี่ยงผลกระทบด้านสุขภาพที่เลวร้ายที่สุดของโควิด-19 เป็นส่วนใหญ่ แต่ผลกระทบทางเศรษฐกิจกลับทำลายล้าง เมื่อปิดการท่องเที่ยว การว่างงานเพิ่มสูงขึ้นในขณะที่ GDP ลดลง ในช่วงไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา Fiji Airways เลิกจ้างพนักงาน 775 คน และธุรกิจขายของที่ระลึก Jack’s of Fiji เลิกจ้าง 500 คน ในวานูอาตู 70% ของแรงงานด้านการท่องเที่ยวตกงาน หมู่เกาะคุกคาดว่าจะประสบกับ GDP ลดลง 60%ในช่วงสามเดือนที่ผ่านมา
ในการตอบสนอง หลายคนเรียกร้องให้รวมมหาสมุทรแปซิฟิกไว้
ในเส้นทางเดินเรือข้ามทะเลแทสมัน ที่ เสนอ เสียงเรียกร้องดังกล่าวมาจากผู้ประกอบการท่องเที่ยวนักการเมืองและผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพอย่างน้อยหนึ่งคน
นอกเหนือจากความกังวลเรื่องการกักกัน มีเหตุผลทางเศรษฐกิจสำหรับเรื่องนี้ ชาวออสเตรเลียและชาวนิวซีแลนด์คิดเป็นมากกว่า 50%ของนักท่องเที่ยวที่เดินทางมายังภูมิภาคนี้ บางประเทศต้องพึ่งพาอย่างหนาแน่น: สองในสามของผู้มาเยือนฟิจิและสามในสี่ของผู้มาเยือนหมู่เกาะคุกเป็นชาวออสซี่และกีวี
หมู่เกาะคุกมีงบประมาณ 140 ล้านดอลลาร์นิวซีแลนด์สำหรับการฟื้นฟูเศรษฐกิจ แต่สิ่งนี้จะเพิ่มหนี้ของประเทศเล็กๆ นายกรัฐมนตรี Henry Puna โต้เถียงเรื่องฟองสบู่การท่องเที่ยวที่จำกัดทันทีที่นิวซีแลนด์ผ่อนคลายข้อจำกัด COVID-19 เป็นระดับ 1 บรรณาธิการข่าวหมู่เกาะคุก Jonathan Milne ประมาณการว่า 75-80% ของประชากร “หมดหวังที่จะได้รับนักท่องเที่ยวกลับ” .
ฟองสบู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกจะช่วยให้เศรษฐกิจฟื้นตัวอย่างไม่ต้องสงสัย แต่นี่เป็นเพียงการตอกย้ำว่าเศรษฐกิจบนเกาะเหล่านี้กลายเป็นประเทศที่เปราะบาง เพียงใด การท่องเที่ยวคิดเป็นสัดส่วนระหว่าง 10% ถึง 70% ของ GDP และมากถึงหนึ่งในสี่ของงานทั่วทั้งแปซิฟิกใต้
แรงกดดันในการเปิดพรมแดนเป็นสิ่งที่เข้าใจได้ แต่เรายืนยันว่าฟองสบู่การท่องเที่ยวไม่สามารถแยกออกได้ ควรเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ที่กว้างขึ้นในการกระจายเศรษฐกิจและเพิ่มความเชื่อมโยง (เช่น ระหว่างการเกษตรและการท่องเที่ยว เพื่อใส่อาหารท้องถิ่นมากขึ้นในเมนูร้านอาหาร) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศเหล่านั้นที่พึ่งพาการท่องเที่ยวมากที่สุด
ประเทศในมหาสมุทรแปซิฟิก เช่น วานูอาตูและฟิจิฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว
จากวิกฤตที่ผ่านมา เช่น GFC พายุไซโคลน และการรัฐประหาร เนื่องจากความต่อเนื่องของการท่องเที่ยว โควิด-19 ทำให้สิ่งนี้กลับหัวกลับหาง
ผู้คนกำลังเผชิญปัญหาในระยะสั้นด้วยการฟื้นฟูการทำเกษตรกรรมเพื่อการยังชีพ การตกปลา และการแลกเปลี่ยนสินค้าและบริการ อย่างไรก็ตามหลายคนยังคงทุกข์ใจเนื่องจากระบบสวัสดิการของรัฐมีจำกัด
ในกรณีของฟิจิ รัฐบาลได้ดำเนินการขั้นรุนแรงโดยอนุญาตให้คนงานที่ถูกปลดออกจากงานหรือผู้ว่างงานชั่วคราวถอนเงินจากเงินออมสำหรับเงินบำนาญในกองทุนสำรองเลี้ยงชีพแห่งชาติ กองทุนเกษียณอายุยังถูกใช้เพื่อให้ยืม FJ 53.6 ล้านดอลลาร์แก่ Fiji Airways สายการบินแห่งชาติที่กำลังดิ้นรน
ฟิจิมีหนี้เพิ่มขึ้นเพื่อรับมือ อัตราส่วนหนี้สินต่อ GDP ซึ่งตามหลักแล้วควรอยู่ต่ำกว่า 40% สำหรับประเทศกำลังพัฒนา ได้เพิ่มขึ้นจาก 48.9% ก่อนเกิดโรคระบาดเป็น 60.9% มีแนวโน้มจะเพิ่มขึ้นอีก
หนี้สินที่สูง การขาดความหลากหลายทางเศรษฐกิจ และการพึ่งพาการท่องเที่ยวทำให้เศรษฐกิจของฟิจิอยู่ในสถานะที่เปราะบางมาก การฟื้นตัวจะใช้เวลานาน อาจต้องได้รับความช่วยเหลือจากประเทศคู่ค้าหลัก ในขณะเดียวกัน ฟิจิกำลังปักหมุดความหวังในการเข้าร่วมฟอง สบู่การเดินทางระหว่างนิวซีแลนด์-ออสเตรเลีย
การสนับสนุนรัฐแปซิฟิกให้ฟื้นตัวเป็นโอกาสสำหรับนิวซีแลนด์และออสเตรเลียที่จะนำนโยบาย Pacific ResetและStep-Up ของตนไปปฏิบัติ หากเป้าหมายคือการสร้างความสัมพันธ์ซึ่งกันและกันและเท่าเทียมกันมากขึ้นกับรัฐในมหาสมุทรแปซิฟิก ถึงเวลาแล้วที่จะต้องแน่ใจว่าการฟื้นตัวทางเศรษฐกิจจะช่วยเสริมความแข็งแกร่งให้กับโครงสร้างพื้นฐานทางเศรษฐกิจ สังคม สิ่งแวดล้อม และการเมือง
ความเป็นอยู่ที่ดีทางเศรษฐกิจภายในภูมิภาคแปซิฟิกมีความเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับนิวซีแลนด์และออสเตรเลียผ่านคนงานตามฤดูกาลในพืชสวนและการปลูกองุ่น การชำระเงินข้ามชาติ การค้าและการเดินทาง แต่เป็นเวลาหลายปีที่เกิดความไม่สมดุลทางการค้าที่สำคัญต่อนิวซีแลนด์และออสเตรเลีย การเปลี่ยนความสมดุลนั้นให้พ้นระยะฟื้นตัวจะเกี่ยวข้องกับการอำนวยความสะดวกในระยะยาวและการพัฒนาที่ยั่งยืนในภูมิภาค
จุดเริ่มต้นที่ดีน่าจะเป็น รายงานล่าสุดของคณะกรรมาธิการเศรษฐกิจและสังคมแห่งสหประชาชาติสำหรับเอเชียและแปซิฟิกเกี่ยวกับการฟื้นตัวจาก COVID-19 คำแนะนำรวมถึงมาตรการต่าง ๆ เช่นการดำเนินโครงการคุ้มครองทางสังคม การบูรณาการการดำเนินการด้านสภาพอากาศเข้ากับแผนฟื้นฟูเศรษฐกิจ และการส่งเสริมธุรกิจที่รับผิดชอบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อมมากขึ้น
สิ่งนี้เป็นมากกว่าการเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน การเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนควรเป็นแรงขับเคลื่อนวาระการประชุมของนิวซีแลนด์และออสเตรเลียด้วย ภาวะเศรษฐกิจตกต่ำในระยะยาวในแปซิฟิกใต้ ซึ่งส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากการพึ่งพาการท่องเที่ยวมากเกินไป อาจนำไปสู่ความไม่มั่นคงในภูมิภาค มีความเชื่อมโยง ที่ชัดเจน ระหว่างวิกฤตเศรษฐกิจร้ายแรงกับความไม่สงบในสังคม
